Stick to the plan...

Het geheim van opvoeden? Consequent zijn, zo simpel is het, of beter zo moeilijk is het... . Want eerlijk, soms is het zoveel makkelijker om toe te geven, zeker na een zware werkdag of wanneer iedereen je nakijkt omdat zoon/dochterlief een scène maakt. 

Een kind heeft nood aan duidelijke regels en grenzen. Het geeft rust en zorgt er voor dat er minder scènes ontstaan. Ik ben de laatste om daar niet mee akkoord te gaan. Maar toch stel ik mij er ook soms vragen bij, want ikzelf ben helemaal niet zo een regeltjespersoon. Als ik voor mezelf de teugels al eens laat vieren, waarom zou ik dan van mijn kinderen het tegenovergestelde verwachten? Consequent zijn betekent dat ik in elke situatie op dezelfde manier moet reageren. Maar is niet elke situatie anders? En staan we zelf niet telkens anders in een bepaalde situatie? De ene dag is de andere niet. De ene dag gaat alles me goed af terwijl er soms van die dagen zijn dat ik niks verdraag. Soms moet ik mezelf helemaal wegcijferen en forceren om consequent te kunnen zijn. Klopt dat dan nog wel? Is dat de boodschap die ik mijn kinderen wil meegeven? Je moet jezelf wegcijferen om datgene te doen wat er van je verwacht wordt... . De gulden middenweg vinden, daar komt het volgens mij op aan. In samenspraak met alle leden van van het gezin én met ruimte voor spontaniteit afspraken maken rond de belangrijke dingen. 

Want uiteraard zijn afspraken nodig en uiteraard geven die afspraken rust. Een voorbeeld van vorig weekend. Er was jaarmarkt in ons dorp. En bij elke jaarmarkt hoort ook een kermis. Op zaterdag gingen we met ons vier naar de kermis. We maakten op voorhand geen afspraken rond aantal attracties, e.d. waardoor het uitje eindigde in een drama. Zoonlief nam geen genoegen met een 'nee' wanneer hij nog eens wou eendjes vissen. Hij huilde en brulde zo luid dat we onmiddellijk naar huis moesten. Het duurde even voor we hem helemaal rustig kregen. De dag erna kwam weer de vraag of we naar de kermis gingen. Die kermis staat er tenslotte maar 2 keer per jaar. We spraken drie dingen af: 3 attracties, geen gezeur en bij mama en papa blijven. En deze keer geen problemen, maar een leuk gezinsuitje en veel plezier. Zo hebben we bijvoorbeeld ook afspraken rond naar de winkel gaan, eten, tv kijken... . Vergeet ik ze regelmatig te herhalen, dan testen de kids uit hoe ver ze kunnen gaan. Herhaal ik ze wel, dan krijg ik een blik van 'mama, we weten het wel hoor!' en beginnen ze ze spontaan op te sommen. 

Het zijn pateekes die kids van mij, maar niet anders dan andere kinderen denk ik. We moeten nog veel van elkaar leren en er zullen nog veel afspraken moeten gemaakt worden eer ze groot en volwassen zijn. Maar zolang we dat samen doen, komt het wel goed. Goede afspraken worden gedragen door iedereen. Als ze dat onthouden ben ik al dik tevreden. 

...Barbara...