Woensdagavond is hier sinds een aantal jaar naaiclubavond. Een geblokkeerd moment in mijn agenda: me-time! En nu ik terug full time aan de slag ben is die me-time geen overbodige luxe. Meestal ben ik vrij goed georganiseerd en ligt het project voor woensdag al van ten laatste dinsdagavond klaar. Deze week was dat niet het geval en moest ik op woensdagavond nog op zoek naar een projectje. De voorwaarden: snel, weinig patroondelen en al het materiaal moest thuis voorhanden zijn. Op zo'n momenten ben ik toch wel blij dat ik op een ruime voorraad kan terugvallen.
Een onesie voor zoonlief stond al even op mijn to sew lijstje. Toevallig had ik ook een superleuk patroontje gezien in het boek 'Pyjamaparty'. Het aantal patroondelen viel mee en op een half uurtje had ik het patroon overgenomen, de stof geknipt en alles ingepakt om naar de naaiclub te trekken. Hoe strakker de deadline, hoe productiever ik word.
De onesie zelf naaide ik op nog geen twee uurtjes in elkaar, met het gebruikelijke getetter tussendoor. Er kwam geen naaimachine aan te pas. De overlock deed al het werk. Ik kreeg een instant goed gevoel als ik het resultaat bewonderde. De stof die ik gebruikte lag hier al even in de kast. Ik vond ze destijds, en nu nog steeds, zo mooi dat ik er een ruime voorraad van insloeg. De sluiting werkte ik af met babydrukkertjes. Die overleven de niet zo voorzichtige kleuterhandjes net iets beter dan kamsnaps.
En wat zoonlief er van vond? De foto's spreken voor zich, denk ik...
Stof: Fietsjesstof van Lillestoff en effen tricot van bij de 'vriendelijke inwijkeling'
Patroon: Cardiganpyjama uit het boek Pyjamaparty
... Barbara ...
