Eind januari zakte ik met een volle auto naaivriendinnen af naar Schoten. Naar de blogmeet georganiseerd door Davina. Ik keek er naar uit om de gezichten achter de blogs te leren kennen. Vond het stiekem best spannend ook. Het werd een leuke avond! Ik kreeg zelfs het beste excuus om me niet aan mijn stof-koop-stop te houden in mijn schoot geworpen, want ik won een waardebon van Pieke Wieke. Me happy!

Tijdens de blogmeet werd er ook een heuse Sew Challenge opgezet. Elke blogger kreeg een andere blogger als uitdager toegewezen. Mijn sew challenge maatje is één van de dames achter Sew Blondes. Die avond konden we niet direct criteria verzinnen. Die criteria kwamen wat later.

Treed uit je comfort zone

lente/zomer

verwerk er je lievelingskleur in

Ik had heel wat tijd nodig om het te laten bezinken. Mijn comfortzone qua naaien is absoluut naaien voor mijn kids, dus dat kon ik alvast elimineren. Naaien voor mezelf is op zich wel buiten mijn comfortzone, gewoon omdat ik het niet zo vaak doe. Een tas voor mezelf naaien, dat is een uitdaging! En eigenlijk wou ik toch wel eens een leuke nieuwe tas om mee te nemen naar het werk. Dus begon ik aan een online zoektocht naar leuke patronen. Ik zag heel wat pareltjes voorbij komen, maar mijn oog viel op de Caravan Tote van Noodlehead. Eenvoudig en praktisch! Net wat ik zocht. Criteria 1: check!

Ik combineerde een zalig mooi lentestofje van Michael Miller met een kobaltblauwe canvas. Criteria 2 en 3: check en check! 

Hoe hard ik er ook had tegenop gezien om er aan te beginnen, buiten de comfortzone enzo, zo tevreden ben ik met het resultaat. Ik ging heel secuur te werk, worstelde me door de Engelse handleiding met inches en woorden die ik niet helemaal begreep maar interpreteerde en besefte dat een tas naaien best wel meeviel. 

Vandaag mocht de tas voor het eerst mee naar het werk. Instant lentevrolijkheid op kantoor!

Bedankt Bieke voor de leuke criteria! Ik ben benieuwd naar jouw creatie met mijn criteria!

Neem zeker ook een kijkje op de andere blogs die deelnamen aan de Sew Challenge!

128

patat en kroket

made by caro

carreaukes

Hutsepruts

just Delphine

Cas en Nina

mimaloki

Sewblondes

In a world where you can be anything, be kind...

Deze week geen naaisel op mijn blog, maar iets anders... . Er moet mij iets van het hart. Zoals zoveel anderen ben ik lid van verschillende groepjes op Facebook. Groepjes van gelijkgestemden. Groepjes rond naaien en andere creatieve dingen. Ze zijn voor mij een bron van inspiratie, de ideale manier om op de hoogte te blijven van nieuwe stofjes, nieuwe patronen, nieuwe technieken,... noem maar op. 

Ik ben eerder een passieve volger van deze groepjes. Ik druk al eens op de 'vind ik leuk' knop, heel soms reageer ik en af en toe post ik zelf een foto of een link. Reactie krijgen op een post is altijd leuk. Maar... 

Wat mij opvalt is dat we niet allemaal even lief tegen mekaar zijn in die groepjes. Af en toe lees ik wel eens een afbrekende reactie bij een foto. En zo ook vandaag nog zag ik een post van iemand die afgekraakt werd. Zo jammer vind ik dat... . Met feedback geven is uiteraard niets mis, integendeel. Met opbouwende feedback kan je aan de slag. Je wordt er alleen maar beter van. Het is die afbrekende kritiek die me tegen de borst stoot. Waarom zijn we toch zo hard voor elkaar? 

Daarom lanceer ik een oproep om met z'n allen wat vriendelijker te zijn voor elkaar. Om gewoon even na te denken over hoe je reactie bij iemand anders zou kunnen binnenkomen. Perfectie is niet alles. Het plezier om iets in elkaar te steken, de grenzen die je daarbij soms verlegd, de trots op je resultaat, daar gaat het om. Of dat nu met of zonder foutjes is... .

Quote van Nicole Miyuki

... Barbara ...

You are my sunshine...

Moeders en hun zonen... . Het is me wat! Geen idee hoe dat bij andere mama's is, maar ik ga heel anders om met mijn zoon dan met mijn dochter. Begrijp mij niet verkeerd, ik zie ze allebei dolgraag! Mijn meid lijkt qua karakter heel hard op mij, soms botst dat, soms klikt dat supergoed. Ze is heel zelfstandig en heeft mij minder 'nodig'. Gelukkig weet ze mij wel te vinden voor een moeder-dochter babbel of een knuffel zo nu en dan. 

Mijn zoon daarentegen plakt echt aan mij. Hij is absoluut niet zo zelfstandig en wordt graag verwend. Liever lui dan moe krijgt hij alles met een glimlach van mij gedaan. Als de beste weet hij wanneer hij zich op mijn schoot moet komen nestelen om te knuffelen. Het lijkt wel of hij een speciale antenne heeft waarmee hij aanvoelt wanneer je blij, moe, verdrietig,... bent. Ik geniet echt om hem bezig te zien in interactie met anderen. 

Net zoals dochterlief, groeide hij de afgelopen maanden uit heel wat van zijn kleren. Heel wat stofjes werden voor hem gekocht, maar ze bleven maar onaangeroerd in de kast liggen. Daar kwam gisteren verandering in. 

De Mitch sweater uit LMV stond al een tijdje op mijn to sew lijstje. Het stofje lag ook al even klaar. Het lentezonnetje gaf mij een spreekwoordelijke schop om er aan te beginnen. En echt, waarom liet ik dat zo lang liggen? Die trui zit op een wip in elkaar met de overlock. Ik maakte voor mijn bijna 5 jarige een 116 en die zit als gegoten. 

Stof: Froy & Dind

Patroon: Mitch Sweater LMV

Omdat die trui zo snel klaar was en omdat ik daardoor nog wel wat tijd overhad, besloot ik om nog twee tricotjes die ik voor hem had gekocht om te toveren tot twee billies. Twee billies met raglanmouwen. Ik werkte de mouwen en de zoom af met boordstof. Dat maakt de t-shirts toch weer net iets anders dan die die je in de winkel koopt. 

Stof: Mies & Moos

Patroon: Billie van Zonen 09

Stof: Froy & Dind

Patroon: Billie van Zonen 09

Dolgelukkig was hij met zijn nieuwe aanwinsten! Met plezier poseerde hij ermee in de lentezon. En ik? Ik plan snel nog een momentje om nog wat Mitch sweaters te maken!

... Barbara ...

If we had no winter, the spring would not be so pleasant...

Deze week kwamen de eerste lentebloemetjes zowaar uit de grond geschoten. En ineens zag ik ook de struiken en planten in knop staan. Alles komt weer zachtjes aan tot leven. Daarom hou ik zo van de lente. Een nieuw begin, na een donkere winter... . Nu nog en paar zonnige dagen en we zijn vertrokken. Het begin is gemaakt!

Het is dus ook hoog tijd om een begin te maken aan de voorjaars- en zomergarderobe van de kids. Want echt, die groeien als kool, zelfs in de winter! Alle jurkjes van dochterlief zijn te krap en te kort geworden op een paar maanden tijd. Ze worden veel te snel groot. Geïnspireerd door de lente begon ik aan echt lentejurkje. 

Alweer een paar maanden geleden kocht ik een prachtig stofje van Michael Miller. Ik vreesde een beetje dat mijn meid het te kinderachtig zou vinden. Die vrees was voor niks nodig. She loved it! Ik wist toen ook onmiddellijk wat ik ermee wou maken. Helaas kwam het er nog niet van. Tot nu!

Mijn plan voor het stofje was een hemdjurk. Zo eentje met een wat hogere taille en een wijde rok. Voor de basis vertrok ik van de Theo van Zonen 09. Ik maakte die Theo al een paar keer voor zoonlief en ben helemaal weg van het patroon. Ik nam een maatje groter dan de maat die ze nu draagt, omdat de jurk in mijn hoofd wat ruimer tailleerde. Ik korte het patroon wel heel wat centimeters in, om de iets hogere taille te creëren. Voor de rok gebruikte ik een lange rechte strook van bijna 2 meter op 45 centimeter. Die rimpelde ik tot hij mooi rond het hemdje paste. 

 Van een coup de foudre gesproken, ze is hoteldebotel verliefd op haar nieuwe jurk! Laat die zon nu maar komen!

Stof: Blue Oasis Border animal van Michael Miller

Patroon: Theo van Zonen 09 als basis

... Barbara ...