Pagina's

Pages

I want to ride my bicycle...

zondag 22 januari 2017

Woensdagavond is hier sinds een aantal jaar naaiclubavond. Een geblokkeerd moment in mijn agenda: me-time! En nu ik terug full time aan de slag ben is die me-time geen overbodige luxe. Meestal ben ik vrij goed georganiseerd en ligt het project voor woensdag al van ten laatste dinsdagavond klaar. Deze week was dat niet het geval en moest ik op woensdagavond nog op zoek naar een projectje. De voorwaarden: snel, weinig patroondelen en al het materiaal moest thuis voorhanden zijn. Op zo'n momenten ben ik toch wel blij dat ik op een ruime voorraad kan terugvallen. 

Een onesie voor zoonlief stond al even op mijn to sew lijstje. Toevallig had ik ook een superleuk patroontje gezien in het boek 'Pyjamaparty'. Het aantal patroondelen viel mee en op een half uurtje had ik het patroon overgenomen, de stof geknipt en alles ingepakt om naar de naaiclub te trekken. Hoe strakker de deadline, hoe productiever ik word. 


De onesie zelf naaide ik op nog geen twee uurtjes in elkaar, met het gebruikelijke getetter tussendoor. Er kwam geen naaimachine aan te pas. De overlock deed al het werk. Ik kreeg een instant goed gevoel als ik het resultaat bewonderde. De stof die ik gebruikte lag hier al even in de kast. Ik vond ze destijds, en nu nog steeds, zo mooi dat ik er een ruime voorraad van insloeg. De sluiting werkte ik af met babydrukkertjes. Die overleven de niet zo voorzichtige kleuterhandjes net iets beter dan kamsnaps. 


En wat zoonlief er van vond? De foto's spreken voor zich, denk ik... 


Stof: Fietsjesstof van Lillestoff en effen tricot van bij de 'vriendelijke inwijkeling'
Patroon:  Cardiganpyjama uit het boek Pyjamaparty 

... Barbara ...


Creativity takes courage

zondag 15 januari 2017

 Eind 2016 sloot ik een periode van bijna 14 jaar af, 14 jaar bij dezelfde werkgever... . Ik deed er meer dan een jaar over om de knoop door te hakken. De zekerheid van een vaste job opgeven voor de onzekerheid van een nieuwe uitdaging bleek iets moeilijker dan verwacht. Tot ik een aanbod kreeg dat ik niet kon weigeren... . 

En zo kwam het dat ik op 2 januari vol goede moed en goesting vertrok naar mijn nieuwe job. Ik kwam terecht in een tof, dynamisch team en voelde me vanaf de eerste minuut heel welkom. De positieve werksfeer en collegialiteit zijn absoluut aanstekelijk en inspirerend. Na twee weken kan ik met een gerust hart zeggen dat ik de juiste keuze maakte. 

Het nieuwe werkjaar werd deze week officieel opgestart. Om elkaar wat beter te leren kennen werden er namen getrokken. De bedoeling was dat we gingen socializen om zo te achterhalen waar we een bepaalde collega een plezier mee konden doen. Het was dus niet de bedoeling om zomaar een cadeautje te kopen, maar net dat wat bij die collega past. 

In eerste instantie had ik geen idee. Daarom legde ik mijn oor te luister en zo kwam ik er achter dat de persoon achter de naam die ik trok heel creatief was en heel veel bezig was met schrijven. Al snel wist ik wat ik ging geven. 


Het schriftje personaliseerde ik met een sticker. Die maakte ik zelf met de Cameo. Zalig toestel is dat! Ik zou het niet meer kunnen missen. Ik naaide er ook nog een pennenzakje bij. Ik vertrok van het patroon van het An tasje. Ik trok 4 cm af van de hoogte van het tasje en 3 cm van de hoogte van het klepje. Wonderwel kwam dat allemaal mooi uit. 

Mijn motivering bij mijn cadeautje: Ik combineerde mijn creativiteit met die van mijn collega. Ze was er alvast heel blij mee!

...Barbara...


 
FREE BLOGGER TEMPLATE BY DESIGNER BLOGS