Pagina's

Pages

Een momentje geduld a.u.b.

dinsdag 20 september 2016


Je (her)kent het wel, dat moment waarop je je geduld verliest als zoon- of dochterlief weer eens weigert om te eten, treuzelt om zich aan te kleden net als je al aan de late kant bent, allerlei excuses uitvindt om maar niet naar bed te moeten,... . Ik heb lang gedacht dat dat alleen bij mij gebeurde en heb me er ook meerdere keren heel schuldig over gevoeld. Daarom ging ik aan het lezen. Wat blijkt, elke ouder, maakt het mee! Waarom praten we hier toch niet meer over met elkaar? Soms lijkt het wel alsof het overal perfect loopt. 

Hieronder een lijstje met tips die ik voor mezelf noteerde na het lezen van enkele artikels. Niks nieuws waarschijnlijk, maar het helpt me wel om mijn geduld te bewaren. Niet elke keer, maar wel vaker en vaker,... . 

Tips:
  1. Ga na vanwaar dat opgefokte gevoel komt. Heb je een drukke dag gehad? Heb je dringend nood aan een beetje rust?  Door in te zien wat het gedrag van jouw kind bij jou losmaakt (waarden en normen), kan je rustiger blijven. 
  2. Waarom is je kind lastig? Waarom treuzelt het? Is het moe of overprikkeld? Heeft zoon- of dochterlief honger? 
  3. Stel een vraag: benoemen wat je ziet en vragen naar het waarom helpt al eens om de situatie te veranderen.
  4. Neem zelf een time-out als je voelt dat je tegen je grens zit. Ga even naar buiten, of naar een andere kamer. 
Toch boos geworden?
  1. Zelfs als je boos bent kan je je nog herpakken. Benoem wat er gebeurt. Tenslotte ben je ook maar een mens. 
  2. Bied je excuses aan en leg uit waarom je ontplofte.
  3. Maak voldoende tijd voor jezelf. Het is een cliché maar het klopt dat je pas goed voor anderen kan zorgen als je goed voor jezelf zorgt.

Hopelijk ben je iets met deze tips, laat het me gerust weten. Of heb jij de ultieme tip voor mij? Shoot!

...Barbara...

Stick to the plan...

dinsdag 13 september 2016


Het geheim van opvoeden? Consequent zijn, zo simpel is het, of beter zo moeilijk is het... . Want eerlijk, soms is het zoveel makkelijker om toe te geven, zeker na een zware werkdag of wanneer iedereen je nakijkt omdat zoon/dochterlief een scène maakt. 

Een kind heeft nood aan duidelijke regels en grenzen. Het geeft rust en zorgt er voor dat er minder scènes ontstaan. Ik ben de laatste om daar niet mee akkoord te gaan. Maar toch stel ik mij er ook soms vragen bij, want ikzelf ben helemaal niet zo een regeltjespersoon. Als ik voor mezelf de teugels al eens laat vieren, waarom zou ik dan van mijn kinderen het tegenovergestelde verwachten? Consequent zijn betekent dat ik in elke situatie op dezelfde manier moet reageren. Maar is niet elke situatie anders? En staan we zelf niet telkens anders in een bepaalde situatie? De ene dag is de andere niet. De ene dag gaat alles me goed af terwijl er soms van die dagen zijn dat ik niks verdraag. Soms moet ik mezelf helemaal wegcijferen en forceren om consequent te kunnen zijn. Klopt dat dan nog wel? Is dat de boodschap die ik mijn kinderen wil meegeven? Je moet jezelf wegcijferen om datgene te doen wat er van je verwacht wordt... . De gulden middenweg vinden, daar komt het volgens mij op aan. In samenspraak met alle leden van van het gezin én met ruimte voor spontaniteit afspraken maken rond de belangrijke dingen. 

Want uiteraard zijn afspraken nodig en uiteraard geven die afspraken rust. Een voorbeeld van vorig weekend. Er was jaarmarkt in ons dorp. En bij elke jaarmarkt hoort ook een kermis. Op zaterdag gingen we met ons vier naar de kermis. We maakten op voorhand geen afspraken rond aantal attracties, e.d. waardoor het uitje eindigde in een drama. Zoonlief nam geen genoegen met een 'nee' wanneer hij nog eens wou eendjes vissen. Hij huilde en brulde zo luid dat we onmiddellijk naar huis moesten. Het duurde even voor we hem helemaal rustig kregen. De dag erna kwam weer de vraag of we naar de kermis gingen. Die kermis staat er tenslotte maar 2 keer per jaar. We spraken drie dingen af: 3 attracties, geen gezeur en bij mama en papa blijven. En deze keer geen problemen, maar een leuk gezinsuitje en veel plezier. Zo hebben we bijvoorbeeld ook afspraken rond naar de winkel gaan, eten, tv kijken... . Vergeet ik ze regelmatig te herhalen, dan testen de kids uit hoe ver ze kunnen gaan. Herhaal ik ze wel, dan krijg ik een blik van 'mama, we weten het wel hoor!' en beginnen ze ze spontaan op te sommen. 

Het zijn pateekes die kids van mij, maar niet anders dan andere kinderen denk ik. We moeten nog veel van elkaar leren en er zullen nog veel afspraken moeten gemaakt worden eer ze groot en volwassen zijn. Maar zolang we dat samen doen, komt het wel goed. Goede afspraken worden gedragen door iedereen. Als ze dat onthouden ben ik al dik tevreden. 

...Barbara...


There's beauty in simple things...

dinsdag 6 september 2016


Ik hou van eenvoud. Toeters en bellen, frutsels en tutsels, da's niets voor mij. Dat uit zich in mijn huis, mijn kleding, mijn koken, mijn werk, mijn hobby's... . Dat wil daarom niet zeggen dat in niet hou van mooie dingen. Integendeel. Ik ben daar zelfs heel gevoelig voor. 

Een van mijn grootste zwaktes zijn mooie stoffen. Ik kan soms helemaal verliefd worden op een stofje. Dan moet ik dat hebben en er iets moois mee creëren. Zo werd ik helemaal verliefd op de stofjes van See you at six. Meer bepaald op arrows in het blauw. Blauw is één van mijn favoriete kleuren en de stof heeft een eenvoudige, mooie en eigentijdse print. Ze is ook heerlijk zacht en soepel. 






Toen ons nichtje het zag liggen in mijn naaikamer, werd ook zij verliefd op het stofje. Mag ik hier een kleedje van? vroeg ze. Tuurlijk! Ik had meteen al een patroon in gedachten. De Pretty Paris uit Urban Style van Eva Maria. Ook hier weer een eenvoudig patroon, maar o zo mooi. Ik gebruikte gouden paspel aan de schouders en goudkleurig garen voor de zoom en de biais afwerking aan de hals- en armopeningen. Net dat beetje bling om er mijn stempel op te drukken. 










Ik had van de anderhalve meter die ik kocht nog net genoeg voor een rokje voor dochterlief. Ik gebruikte deze tutorial van Straightgrain. Klaar in een wip! Mijn dochter is trouwens dol op deze rokjes. Voor de voering gebruikte ik een zachte oudroze viscose. En ook hier weer werkte ik de zoom af met gouddraad.








... Barbara ...

Stof: Arrows blauw van See you at six bij de Stoffenstraat
Oudroze viscose bij Madeline de Stoffenmadam
 
FREE BLOGGER TEMPLATE BY DESIGNER BLOGS