Pagina's

Pages

Eén jaar geleden vertrok je...

maandag 27 november 2017

Astrid,

Eén jaar geleden vertrok je...
zonder afscheid

Jouw vertrek kwam niet helemaal onverwacht. Er sluimerde al jaren een rusteloosheid in jou. Je was hard voor jezelf, heel kritisch ook. Op zich is dat ok, ik ben zelf ook zo, maar het trok jou
 naar beneden. Het was nooit goed genoeg. Het maakte dat je ergens liever niet aan begon, dan dat je er toch voor ging, omdat je te bang was om te falen. Om dan achteraf te denken 'wat als...' of 'Had ik toch maar...' . 

Het 'waarom' van jouw vertrek hield me maanden bezig. Ik wou het snappen. Ik zocht naar antwoorden. Ik piekerde me suf en voelde me daardoor zelf heel rusteloos. Op sommige momenten voelde ik zelfs een heel intense kwaadheid. Waarom, waarom, waarom! Vooral op die momenten dat Mila verdrietig was omdat ze jou zo hard miste. Haar tranen raakten mij elke keer weer tot in het diepste van mijn ziel, omdat ik het niet beter kon maken. 

 Maar geleidelijk aan maakte dat gevoel van onmacht plaats voor een soort van berusting. Je vertrok uit eigen wil en dat moeten we respecteren. Jij zocht naar rust en het enige wat ik kan hopen is dat je die ook vond. Nog steeds zie ik jou in kleine dingen, denk ik aan jou bij het horen van sommige liedjes, roepen bepaalde woorden hele herinneringen op, ... maar dat is goed. En nog steeds zijn er af en toe tranen bij Mila en meestal vertel ik haar dan over hoe jij was als kind, over wat we samen allemaal deden, over de dingen waar jij van hield, ... . Daar fleurt ze meestal van op. Zo leert ze jou toch een beetje kennen en weet ze dat je haar heel graag zag. 

Eén jaar geleden vertrok je en we missen je nog elke dag... maar tegelijkertijd ben je nog steeds bij ons ... 

Liefs, 
Je zus...


Keep calm and swap on...

vrijdag 10 november 2017

Toen Davina een oproep lanceerde voor een nieuwe sew challenge in de vorm van een swap zei ik volmondig ja! Gelukkig besefte ik toen niet dat dit een megadrukke periode ging worden. Druk op het werk, druk thuis en een heus naaiweekend gepland op het moment dat er moet geblogd worden. En aangezien plannen niet mijn allersterkste kant is, wordt er eerst een blogpost geschreven voor ik aan mijn naaiweekend begin. 

Ik werd gekoppeld aan Lies van De Zussen. We stuurden wat berichtjes over en weer en kwamen uit bij onze jongste kids, allebei jongens, met als een gemeenschappelijke deler Lego. Lies stelde een Lego pyjama voor en ik dacht 'leuk en nuttig'. Dus dat werd het dan. Ik had al vrij snel een duidelijk beeld van wat ik wou maken. Alleen duurde het even voor ik tijd vond om er ook effectief aan te beginnen. 

In 't Leerke vond ik onmiddellijk de stof die ik zocht, zachte donkerblauwe tricot en gestreepte boordstof voor een speelser effect. Ik haalde het boek 'Pyjamaparty' nog eens uit de boekenkast en koos voor de Dandy Pyjama in maat 128. 
Met de Cameo maakte ik een strijkapplicatie van legofiguurtjes. Google zocht voor mij zelfs het lettertype van Lego op. Daarmee maakte ik een strijkapplicatie van de maat en als extra detail van de naam voor op de achterkant van de pyjama. 



Stof: 't Leerke Edegem
Patroon: dandy pyjama uit Pyjama Party

Benieuwd wat de andere bloggers swapten? Neem zeker een kijkje op volgende blogs!

woohoo by Davina * just Delphine * blogrevolution * c'est Saar * hutse pruts * sewingalacarte * de zussen (2 blogberichten!) * voor Milo * katrienette * de rode draad van tante Kaat * la vie de lady rose * stoffenspulletjes * 196

And so the adventure begins... again...

vrijdag 1 september 2017

1 september! 
De dag waarop in menig huis de structuur en de rust terug zijn intrede kan doen. En ook wij zijn geen uitzondering op deze regel. De structuur was hier al een paar weken zoek en rust, die was er alleen als de kids 's avonds in dromenland waren. Maar het was een leuke vakantie! 

Zoonlief bloeide open en werd letterlijk en figuurlijk groot op twee maanden tijd. Zijn zelfvertrouwen groeide, hij werd zoveel bewuster van zijn kunnen, zijn taal en uitspraak verbeterde,... . Echt, ik ben zo trots op dat ventje! Hij was dan ook helemaal klaar om aan zijn laatste kleuterjaartje te beginnen! Dit wordt zijn beste kleuterjaar! Daar ben ik zeker van!

En ook dochterlief werd groot. Groot in haar manier van praten, in haar manier van doen, maar ook groot in zorg voor anderen en positivisme. School, daar had ze vandaag niet zoveel zin in, maar ze keek er naar uit om haar vriendinnen terug te zien. Stiekem vond ze het ook best wel spannend, een nieuwe klas, een nieuwe juf, het tweede leerjaar, ... . Dat zag ik in haar ogen en voelde ik aan de knuffel die ze me gaf voor ze aansloot in de rij en vertrok naar de klas. 

Ze gaan dat goed doen!

Uiteraard vertrokken ze naar school in zelfgemaakte outfits, matching outfits zelfs! Nu ze dat nog willen, moeten we daar van profiteren. 


Voor Timo maakte ik een Theo hemdje. Zo heeft hij er al wel een paar, maar dat patroon gaat nooit vervelen. Ik maakte voor mijn 5 jarige een 122 standaard en dat zit hem als gegoten. Ik koos deze keer voor een contrasterend stofje als rugpas en voegde een paspel toe. Als sluiting koos ik voor drukknoopjes, dat maakt het aankleden iets makkelijker voor hem. Als ieniemienie detail voegde ik naast de donkerblauwe drukknoopjes ook een lichtblauw knoopje toe. Die details, daar hou ik van.




Voor Mila maakte ik de Laure jurk. Ik koos voor de versie met de verlaagde taille en het striklint en voegde kapmouwtjes toe. Dit model staat haar zo goed. Ze vond het striklint eerst een beetje raar, maar eens ze de jurk had gepast was ze verkocht. De perfecte schooljurk! Ik maakte een 8 jaar voor mijn 7 jarige. 



And so the adventure begins... again... 


Patronen: 
Theo - Zonen 09
Laure - Straightgrain
Mix and Match - Mind the Whale (boekentas Mila)

Stof:
Theo: Petit Pan en Soft Cactus
Laure: Petit Pan

... Barbara ...

It always seems impossible until it's done!

maandag 28 augustus 2017

 Het lijkt alweer zo lang geleden dat we met een heel aantal bloggers samenkwamen in Merksem voor een Blogmeet georganiseerd door Davina. Het werd een leuke avond vol met fijne gesprekken met medeblogsters. Merci Davina voor de organisatie!
Samen met die blogmeet hangt altijd een heuse Sew Challenge. Ik nam vorige keer ook deel. Wat ik toen maakte kan je hier lezen. 

Deze keer werd ik uitgedaagd door Stephanie van Naaiz. Dat het een serieuze uitdaging was, begot. Ik kreeg volgende criteria:

Een broek met een echte gulp
Zakken
Matchen met een ander naaisel

Dat er bij deze challenge voor zoonlief zou genaaid worden, stond al heel snel vast. Dochterlief weigert namelijk om broeken te dragen. Enkel voor een paardrijbroek maakt ze een uitzondering. Aan een broek voor mezelf ging ik zeker niet beginnen. Dat zou een challenge in het kwadraat zijn! 

Het patroon Cisse van Zonen 09 ligt hier al heel lang in de kast, maar werd nog nooit gebruikt. Dan was het nu maar eens tijd om dat te doen! Ik zocht wat inspiratie bij mijn goede vriend Google qua stoffen en zakopties e.d., maar daar werd ik niet veel wijzer van. De versies die ik vond waren op zich wel mooi, maar niet mijn stijl en al helemaal niet die van zoonlief. Omdat ik wou dat de broek vlot combineerbaar zou zijn, koos ik om voor een jeansstof te gaan. Bij 't Leerke in Edegem vond ik wat ik zocht, een soepele jeansstof met wat 'rek'. 

Ik koos uiteraard voor de versie met gulp. Zo'n gulp, dat deed ik nog nooit eerder. Merci Stephanie! Zonder deze challenge zou ik er misschien niet aan begonnen zijn. Dankzij de goede uitleg bij het patroon, lukte het wonderwel van de eerste keer! Voor de sluiting gebruikte ik een koperkleurige drukknoop.





Om aan criterium 2 te voldoen voegde ik 4 zakken toe. Een gewone steekzak, een dubbele steekzak en een achterzakje. Ik werkte ze af met een koperen paspel en topstitchte met een dikker garen. Voor de topstitch maakte ik mijn steek ook ietsje groter. Het zijn net die details die het broekje voor mij iets extra geven. Het achterzakje sluit met een drukknoop. 



En dan nog matchen met een andere naaisel. Dat kan geen probleem zijn! Ik naaide al eens een reeks Mitch sweaters voor zoonlief. Die combineren perfect met zijn nieuwe jeans. De ideale schooloutfit!


En zoonlief stond maar wat graag te poseren met zijn coole outfit! Hij stond helaas niet echt veel stil :-) 



Patronen: 
Broek: Cisse van Zonen 09
Trui: Mitch Sweater uit LMV

Stoffen:
Jeans: 't Leerke Edegem
Trui: Pieke Wieke

Benieuwd naar de andere uitdagingen? Deze dames vertellen je er vandaag meer over:


... Barbara ...

Go where you feel most alive...

donderdag 17 augustus 2017

Eind januari 2016 ging bij mij het licht uit. Al maanden was mijn lichaam signalen aan het geven, dat het zo niet langer kon. Heb begon met hoofdpijn, die ik negeerde... . Toen kreeg ik pijn in mijn nek en schouders, die ik ook negeerde... . Dan kreeg ik rugpijn, die ik ook met veel moeite verbeet... . Ik bleef maar doorgaan. Humeur onder nul, ik verdrong de tranen elke keer als iemand oprecht vroeg hoe het ging en maar gaan, gaan, gaan, tegen beter weten in. Tot ik op een dag helemaal blokkeerde. Ik kon mezelf niet meer aan het werk zetten, alleen maar voor me uit staren en vergaan van de pijn, letterlijk in heel mijn lijf. Tranen vloeiden. De kracht om sterk te zijn, was volledig weg. 

De periode die aanbrak was moeilijk en confronterend. Ik wou er zo snel mogelijk weer bovenop geraken. Een weekje rusten, dacht ik, en ik ben zo weer de oude. Niet dus... . Het duurde enkele maanden voor ik me weer wat meer mezelf voelde. Wekelijkse gesprekken met de psycholoog, loopbaanbegeleiding en veel rust hielpen me er geleidelijk aan bovenop. Creatief bezig zijn bleek de uitstekende uitlaatklep. Naaien, haken, handletteren, tekenen,... . Ik kreeg inzicht in mijn valkuilen. Ik besefte dat mijn drang naar perfectie en controle aan de basis lag van mijn burnout. Toegeven dat ik opgebrand was, was nog het allermoeilijkst, maar eens dat me lukte, begon gaandeweg het herstel. 

Eindelijk had ik de kracht om mijn job te laten voor wat het was en op zoek te gaan naar iets nieuws. De loopbaanbegeleiding was een belangrijke hulp, zowel voor het gericht zoeken in vacatures, als voor het solliciteren zelf. In no time vond ik een job die me weer zin gaf om er voluit voor te gaan. 


En nu, augustus 2017, op de laatste dag van een zalige reis met mijn gezin, kan ik met een gerust hart zeggen dat ik er weer bovenop ben. Ik kan weer genieten van de kleine dingen, van samen zijn met ons viertjes, zonder te denken aan wat me te wachten staat op het werk. Ik slaag er in om mijn grenzen te bewaken, om op tijd op de rem te gaan staan, om los te laten... . En ja, natuurlijk neem ik soms nog te veel hooi op mijn vork, maar ik vind het al lang geen schande meer om een stap terug te zetten, zodat ik mij er weer wat comfortabeler bij voel. 

Morgen is er weer een nieuwe dag, we zien wel wat er komt... .


... Barbara ...

Never change a winning team!

woensdag 12 juli 2017

Zoonlief houdt niet van broeken met moeilijke knopen en ritsen. Veel te veel gedoe allemaal en al helemaal als je snel, snel, snel naar toilet moet. Dat toilet is niet altijd zijn vriend, maar hij doet echt enorm zijn best. Ik vrees dat hij bij het begin van zijn schoolcarrière een beetje geforceerd werd. En als er nu iets is wat je met Timo, met geen enkel kind trouwens, niet moet doen, dan is het wel hem forceren. Dat werkt averechts, elke keer... . 

Maar, geloof het of niet, de shortjes/broekjes die ik voor hem maak, blijven het meeste gespaard van ongelukjes. Dan doet hij extra zijn best. Het mooiste compliment ooit! Vorige zomer maakte ik ook al een aantal Cyriel shorts (LMV mei/juni 2016) voor hem. Helaas zijn die allemaal te klein geworden. Dan maar nieuwe maken natuurlijk. 

 Omdat ik mij bij de versies van vorig jaar ergerde aan de elastiek die telkens ronddraaide, gebruikte ik nu de non-slip elastiek van Prym. Het rubber van de elastiek piept door de elastiekband naar buiten, waardoor de elastiek mooi op zijn plaats blijft. Een werkje om die door het tunneltje te krijgen, maar eens erdoor zit hij als gebeiteld. 


Tijdens het legendarische 'Start the summer naais' weekend rolden er al twee vanonder mijn machine. Eentje in de alombekende french terry 'Botanical Garden' van About Blue Fabrics en eentje in de streelzachte Grill van See You At Six.




De raketijsjesstof van Eva Mouton kon ik niet weerstaan. Alleen al omdat zoonlief gek is op die ijsjes is deze stof op zijn lijf geschreven. 


Patroon: Cyriel uit LMV mei/juni 2016
Stof: About Blue Fabrics en See You At Six

... Barbara ...

Always be yourself, unless you can be a mermaid...

zondag 2 juli 2017

 Deze maand geen specifieke criteria voor de 'Let's sti(c)k together' challenge, maar een thema. We werkten rond 'zon, zee en strand'. Jammergenoeg gooide het weer de laatste week roet in het eten om in de juiste sfeer te komen. 

Mijn inspiratie voor dit thema deed ik op tijdens het geweldige 'start the summer naais' weekend. Ik kocht er bij Pieke Wieke een leuk zeemeerminnenstofje van Eva Mouton. Dat stofje leek mij perfect te passen bij het zeemeerminnenfeestje dat dochterlief had gepland. Alleen, zij vond het stofje iets minder leuk. Ze vond dat de zeemeerminnen geen mooi haar hadden. Ja echt, niets ontgaat haar. Elk detail moet goed zitten. 

Koppig als ik ben, moest het stofje toch verwerkt worden. Bewust van het grote risico dat ik nam (de kans was heel groot dat mijn meid mijn creatie niet ging willen dragen), zette ik door. Ik deed namelijk nog meer inspiratie op tijdens dat fantastische weekend. Ik zag Veerle daar een Gloria top maken voor haar meid. In mijn hoofd kon dat patroon ook perfect dienen voor een Gloria dress. 

Ik verkortte de top en tekende er een A-lijn rok aan. Voor een klein beetje bling voegde ik een gouden paspel toe aan de bovenkant. Voor de halterlintjes vlocht ik reepjes stof samen. Op zich een heel eenvoudig jurkje, maar volgens mij helemaal in de stijl van mijn meisje. Ze was helemaal verkocht toen ze het zag liggen de ochtend voor haar feestje. Ze vond nog steeds dat de zeemeerminnen op de stof geen mooi haar hadden, maar het jurkje zelf vond ze super. Oef!! 





Voila, zon, zee en strand, volgens mij past dit halterjurkje perfect binnen het thema! 

Benieuwd naar de andere creaties? Neem dan zeker een kijkje bij de andere deelnemers!

... Barbara ...

Happiness is... a perfect handbag!

zondag 4 juni 2017

Gisteren ging ik nog eens workshoppen. Ik zakte af naar de hoofdkwartieren van The Fabric Sales om er een lederen tas te maken. Want geef toe, een duurzame lederen tas die jaren meegaat, dat komt altijd van pas.  Ik was wel eens benieuwd hoe dat allemaal in zijn werk ging.

De workshop werd begeleid door twee dames met een passie voor het vak. We maakten kennis met allerhande technieken uit de lederbewerking. Ik stond versteld van alle handelingen die moesten gebeuren nog voor je je tas in elkaar kon zetten. 

Leder snijden
Het leder snijden bleek een ware beproeving voor mijn handen. Ik hield er twee blaren op mijn wijsvinger aan over en mijn zwakke pols bleek soms echt te zwak om gaatjes te kloppen. 

Leder schalmen
Bij deze techniek maak je het leder dunner. De naadwaarde wordt geschalmd, waardoor het in elkaar naaien wordt vergemakkelijkt. Je kan de naden zo veel beter afwerken. Je kan dit doen met een schalmmachine. Werkelijk, is was bang dat die machine mijn mooie leder ging opeten, maar ook hier bleek 'oefening baart kunst'. Schalmen kan ook manueel met behulp van een soort van scheermesje. 

Leder filteren
De filteermachine heeft wel iets weg van een soldeerbout. Je brand alle fijne vezels langs de rand van het leder weg om hem mooi strak te maken. 

Pas  na al deze handelingen kon er ook effectief geassembleerd worden. De ledernaaimachine 'wandelt' over je leder en gaat moeiteloos door een paar lagen heen. 
En tenslotte kan je de randen nog mooier maken door ze te verven. Een echt huzarenwerkje dat wel wat precisie en geduld vraagt. 





Dat zo'n mooie lederen handtas in de winkel een serieuze duit kost, dat begrijp ik nu des te beter. Er kruipen heel wat uurtjes werk in! Maar het resultaat mag er zijn! Deze handtas ga ik veeeeeel gebruiken! Ze past overal bij en is net groot genoeg om alle essentials mee te nemen. 




Omdat ik niet graag een zware portefeuille meezeul, maakte ik voor vanbinnen nog een klein tasje waar mijn rijbewijs, identiteitskaart en bankkaart moeiteloos in passen. 
  



... Barbara ...


The song has ended, but the melody lingers on...

zondag 28 mei 2017

Ik heb nogal eens last van uitstelgedrag. Als je tegen mij zegt 'doe dat maar als je er tijd voor hebt' of 'het is niet dringend' dan schuif ik het op de lange baan. Deadlines werken voor mij uitstekend. Ik heb af en toe wat gezonde stress nodig om te presteren. Een klein beetje extra adrenaline om in gang te schieten. Daarom hou ik wel van een uitdaging zo nu en dan. Liefst eentje met een strakke deadline. Daarom was ik ook meteen enthousiast toen Marjolein van Flaflinko een oproep deed om elke maand met enkele criteria aan de slag te gaan in een sew challenge. Deze maand waren we aan onze twee challenge toe met deze criteria:

Dit is Belgisch
Werken met restjes/recycleren
A touch of bling

Omdat mei voor mij een drukke maand was, moest ik goed plannen. Dat op zich is al een hele uitdaging voor mij. Ik ben niet zo goed in vooruit denken. 
Ik wist al vrij snel wat ik zou maken. Een projectje dat ik al een tijdje op die lange baan schoof. Deze keer niet omdat ik geen deadline had gekregen, maar omdat het me emotioneel moeilijk viel om er aan te beginnen...
Na het overlijden van mijn zus nam ik bij het opruimen van haar appartement een aantal jurkjes van haar mee met de bedoeling om er iets uit te maken voor dochterlief. Mijn zus was haar meter en heeft een heel speciaal plaatsje in haar hart. Alleen, de stap om ook effectief in de jurkjes te knippen, viel mij moeilijker dan verwacht en ik legde de jurkjes steeds weer in de kast. Omdat het verlies mij de laatste weken weer net iets zwaarder viel, was het verwerken van zo'n jurkje ook een beetje verwerken van het verlies. 
Ik koos voor een eenvoudig Belgisch patroon, nl. eentje uit Allemaal Rokjes van Mme Zsazsa.  Om aan alle criteria te voldoen voegde ik een gouden paspel toe. 
Dochterlief was dolblij met haar rokje. Al helemaal toen ik haar vertelde dat het gemaakt werd uit een jurkje van haar meter. Ze knuffelde het rokje, trok het onmiddellijk aan en zei: 'deze ga ik keiveel dragen, want dan is meter altijd bij mij'. Alleen al door haar reactie is deze challenge voor mij meer dan geslaagd. Ik heb enorm veel bewondering voor hoe mijn meid met het verlies omgaat. Heel nuchter, heel oprecht, ... . 


Van jurk naar rokje...






Benieuwd naar wat de anderen deden met deze criteria? Neem dan zeker ook een kijkje op deze blogs!

One day my prince will come...

maandag 1 mei 2017

Zoonlief leerde afgelopen week op school over prinsen en prinsessen. Dat het thema hem boeide is licht uitgedrukt. Hij moest en zou een 'prinsenpak' hebben om zelf ook een prins te kunnen worden. Helaas had ik het zo druk met werk en opleidingen dat ik tijdens de week geen tijd of fut meer had om aan het naaien te gaan. Gelukkig zijn er dan feestdagen zoals vandaag. De kids waren allebei uit spelen en ik had zowaar een paar uur tijd om een prinsenjas te fabriceren voor mijn prins. 

De stof is een sample voor een gordijnstof. Ik kreeg ze een hele tijd terug van iemand van ons naaiclubje. De knopen en paspel die ik gebruikte waren overschotjes van eerdere projecten. 

Voor het patroon vertrok ik van het patroon van een simpele trui. Ik tekende een paar maten groter uit, want de stof die ik gebruikte rekte niks mee, terwijl tricot dat natuurlijk wel doet. Het voorpand knipte ik in twee en rondde de hoekjes een beetje af. Ik schuinde de zijnaden iets uit, zodat de jas niet strak naar beneden zou vallen. Het patroon werd ook een heel stuk verlengd. Voor het kraagje gebruikte ik twee stroken stof. Ook hier rondde ik de hoekjes wat af. En voor de finishing touch voegde ik er gouden paspel aan toe en gaf ik rondom een sierstiksel met gouddraad. 


Van projecten als deze kikker ik echt helemaal op. Gewoon op het gevoel aan de slag gaan en gaandeweg dingen toevoegen, veranderen,... . Zalig vind ik dat! Lekker freewheelen! 



En zoonlief was in de wolken toen hij thuiskwam van zijn speelnamiddag. Hij trok de jas aan en wil ze niet meer uit. 'Met deze jas zou ik zelfs met Charlotje kunnen trouwen' zei hij . Nu maar hopen dat prinses Charlotte 'ja' zegt... 


... Barbara ...




Hidden treasures...

zondag 23 april 2017

Tijdens de vorige challenge groeide het idee om nog een stapje verder te gaan. Waarom niet iedere maand een challenge dacht Marjolein van deze leuke blog. Tja, waarom niet eigenlijk dacht ik en schreef mij zonder twijfelen in. De criteria worden bepaald aan de hand van een poll en alle deelnemers geven er dan hun eigen invulling aan . De criteria voor april werden:

Een stof die al meer dan een jaar in je kast ligt
Een patroon dat je nog niet eerder maakte
Zomer

Aan stoffen die al meer dan een jaar in mijn kast liggen, geen gebrek hier. Ik kan putten uit een mooie voorraad. Zoals ik al eerder schreef, wil ik die voorraad graag wat verkleinen. Dus deze challenge gaf mij een uitstekende reden om te shoppen in eigen kast. Ik koos voor een stofje van Art Gallery. 

Een patroon dat ik nog niet eerder maakte, ook dat heb ik hier veelvuldig liggen. Dit criterium was de aanmoediging die ik nodig had om eindelijk eens de mogelijkheden van het jurkjespatroon 'Once upon a party' van Ienemiene te ontdekken. Echt, waarom ik dat patroon zo lang liet liggen, is mij een raadsel... . 

Alleen, toen ik zo goed als klaar was met mijn jurk, realiseerde ik mij dat het niet helemaal voldeed aan het laatste criterium 'zomer'. 


Dochterlief vond het initieel een beetje saai en wou graag wat meer kleur. Ze koos zelf voor een zoom afgewerkt met rode biais. En ze wou er ook graag een eenhoorn op. Liefst ook in het rood. Gelukkig heb ik de Cameo hier altijd klaar staan.


Uiteraard moest het jurkje dansproof zijn, dus dat werd uitvoerig getest.


Ik koos voor het bovenstuk met plooien. Zo mooi! 

Omdat ik toch echt wou voldoen aan alle drie de criteria, stuurde ik dochterlief op expeditie. Een mooi zomerstofje, daar moest ze naar op zoek. Haar oog viel op mijn allerlaatste paneeltje van Bambiblauw, net genoeg stof voor de eenvoudigste versie van het patroon in maat 128. 


Ik werkte de zoom deze keer af met een fuchsia paspel om het geheel wat extra pit te geven. 


Het kind krijgt zowaar echte modelallures...


Cuteness overload!



stof: art gallery en bambiblauw
patroon: once upon a party van Ienemiene.

Neem zeker ook een kijkje op de andere deelnemende blogs!


... Barbara ...


 
FREE BLOGGER TEMPLATE BY DESIGNER BLOGS